Valse echo’s uit het verleden, blijvend in eeuwige reprise. Vanuit een dubbeltongige premisse met zwak gestel, Blijvend ronddolen, wachtend op nieuw bloed, zonder katalyse. Opgepikt door vernuftige menners in het huidige bestel.
Categorie: Gedicht
Haat in gele knoppenHaat in gele knoppen
Vrij en onbekommerd los, Het beest zonder echt onderkomen, Vrij over het land en velen de klos De giftige smurrie, De bruine drek, Die uitbreidende vlek Niet bijster schrander, Zonder maat, Jegens de ander
Over haatOver haat
23 februari 2020 Ook al is de druk zo hoog,De opruiende lat zo laag,De zin die Buitenhof verboog,De achilleshiel voelde de zaag, De premisse, echter, bleef staan,Als een huis tijdens
Mis jij, haar?Mis jij, haar?
Oh, oh wat mis ik haar, Heb ik haar ooit gehad? Wat zal er van haar geworden zijn? Wat was ooit van haar en wat niet? Was ze soms kwaad
Kerstfeestje ingepaktKerstfeestje ingepakt
24 december 2018 Goede dagen iedereen en anderen! Deugd (gedichtje voor U) Met Jemen in ’t achterhoofd,Voortschrijdend extremisme in eigen land,Te veel informatie en licht verdoofd, Schept een kerstfeestje toch
TekentafelterreurtechniekenTekentafelterreurtechnieken
19 juni 2020 Tekentafelterreurtechnieken Een wetje hier een wetje daar,Regeren per decreet,Op de tekentafel leek hij klaar, Nu weer snel terug, tegenstanders bij de vleet.Achter uw deur wordt niet gerommeld,Behalve
Nooit alleenNooit alleen
Sonnet: Nooit alleen Ooit, zat ik er een paar maanden mee,In mijn maag en in mijn hoofd,Van tijd en zekerheid beroofd,Oh mijn God, ik ben Gay! Zal ik het vertellen,Of
EricEric
De jongen die nooit man is geworden Toen ik op jonge leeftijd net voor zijn graf zat, Verslagen door mijzelf,De wereld en anderen vergat,Mijn verstand diep verstopt in innerschelf.Druppelden mijn
Wij zijn ons scherm gewordenWij zijn ons scherm geworden
Real poëzie Vrij op Knausgård: We hebben het lichaam verlaten, alles is scherm. Wij zijn ons scherm geworden Wij De oogleden wennen nog maar net aan het fabuleuze ochtendlicht, Een
Was dat maar niet zoWas dat maar niet zo
Was dat maar niet zo Vaak als ik naar de band in Amsterdam rijd,Van hoge delta naar lage delta,Zie ik Witte Wieven het bos omarmen, Heel gemoedelijk, zonder enig vlijt,Schenken