kamalbergman.nl Gedicht Tekentafelterreurtechnieken

Tekentafelterreurtechnieken

19 juni 2020

Tekentafelterreurtechnieken

Een wetje hier een wetje daar,
Regeren per decreet,
Op de tekentafel leek hij klaar,

Nu weer snel terug, tegenstanders bij de vleet.
Achter uw deur wordt niet gerommeld,
Behalve door internetgiganten,
U bent toch niet in slaap gedommeld,
Heerlijk, al die mandanten.

Aan die tafel denkt u nog eens goed na,
Over het volk en veiligheid,
Over “vrijheid” en onze grondrechten, hoera, hoera,
Zoveel oppositie, die niet loslaat, maar die zich stevig inbijt.

Terug naar de tafel en teken nog eens rustig,
Neem de tijd, de wereld draait toch wel door,
De mensen hier buigen niet zo snel, zijn strijdlustig,
Burgemeesters over maatwerk, op het juiste spoor?

Pak een ander potlood, draag een andere bril,
U bent eens van ons, geen eenling met decreet,
Zo werkt dat hier niet, dat is het verschil,
Een kleine reminder, opdat u niet vergeet!

Leave a Reply

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Related Post

Over haatOver haat

23 februari 2020 Ook al is de druk zo hoog,De opruiende lat zo laag,De zin die Buitenhof verboog,De achilleshiel voelde de zaag, De premisse, echter, bleef staan,Als een huis tijdens

OoitOoit

10 december 2015 Ooit Als ik ooit de grens verleggen kon, Zo ver en zo hoog als ‘t kan de lat, Van verstand, dat van agressie won. Het regime, vol haat en nijd, op z’n gat.  Bestuurder, die maat bepaalt en mijmert, Over landsgrenzen, rijkdom en zijn macht, Valsheid in geschrifte, van menner naar slijmerd, Waanzin en treurnis, ieders toekomst in de wacht. Dan hoor ik bommen dichtbij klinken,  Wapens recht vooruit, kogels in ‘t rond, Drones, die wijken van label voorzien. Buurman bloedt, kloot vast in de wond, Ik ren uit huis, soldatengespen blinken, De schaamte voorbij en pijn bovendien.  Als ik ooit de grens verleggen kon, Zo diep en zo laag als ‘t kan de lat, Hulp geboden, het vuurpeloton won, Het regime, blind en doof, op z’n gat.   Bestuurder, die grens behoudt en denkt, Over periferie, klimaat en economie, Dat fragiel en dun over elkaar zwenkt, Europees gezicht in een anomalie.  Dan merk ik dat ik iets moet doen. Reageren, op schone hypocrisie, Dat groeit en een samenleving splijt.  Achter ellebogen en schermen zonder visie,