(Tramversatie) Een gesprek of tramconversatie is een mondelinge communicatie tussen ten minste twee personen in de tram of metro of bus; in geval van een persoon spreekt men van een monoloog of een toespraak. Een gesprek kan een vrijblijvend of een formeel karakter hebben…….
`Heb jij dat niet dan?’
‘t Was een middelbare vrouw met wallen en een grijsgroene jas aan.
‘Wat heb ik dan?’ antwoordde een andere middelbare vrouw zonder wallen en een donkerbruine jas aan.
‘Het gevoel dat sommige collega’s zich zomaar ziek melden. Ik durf dat dus echt niet, hé! Ik durf dat dus niet zomaar gelijk.
‘Wat niet gelijk’
‘Dat, dat, als ik me ook maar een beetje ziek voel, ik me dan af moet melden en dat ik daarna met de benen op de bank ga liggen, tv kijken. Ik vind dat net zoals iets stelen van de baas of een rapport laten slingeren. Dat zou ik dus echt niet doen en anderen doen het aan de lopende band!’
‘Anderen durven dat wel ja, anderen wel,’ zei de mevrouw met de donkerbruine jas, licht geïrriteerd geraakt door de snauwende wijze waarop haar collega om halfacht in de ochtend in een vrij drukke metro over werk begon te praten.
‘Doe jij dat wel dan?’
‘Wat doe ik wel?’
‘Nou, zomaar ziek melden, terwijl je eigenlijk helemaal niet ziek bent. Zomaar een paar dagen thuis blijven en niet ziek zijn. Want daar gaat het om, ik kan dat echt niet, zomaar thuis blijven en net doen of ik ziek ben. Ik weet niet wat ik de andere collega’s dan aan doe. Die moeten dan twee keer zo hard lopen, alleen omdat ik me een beetje ellendig voel. Ik weet heus wel dat er soms slechte en goede dagen bij zitten, maar dan hoef je toch niet gelijk ziek te melden? Eerlijk gezegd, vind ik het ook slap.’
Ik keek naar de medepassagiers van deze aangename rit richting de Amsterdam Arena vanuit Amsterdam West. De nieuwe metro’s zijn een verlichting en brommen heel fijn, zodat je langzaam je ogen wil sluiten. De rit, duurt voor de meeste mensen een minuut of vijfentwintig. In de ochtend zien gezichten zien er meestal niet fraai uit. Door deze rit en tramversatie van dit prachtstel kregen deze net wakker geworden postzegels een extra zuurtje en een bittertje. Waar was het zoet? Op deze manier leek er geen eind aan de queeste te komen.
‘Ja, ik wel en anderen ook wel eens. En vind je dat heel erg? We zijn in de afgelopen jaren drie keer zo hard gaan werken en….’ Ze stopte even, omdat ze door had dat er talloze mensen genoten van hun ‘uitslaap’ in de metro, van hun rustige start in de ochtend, van hun metrokrantje en spelletje op de telefoon en ze zei:
‘Zullen we hier nu niet meer over hebben, breng het maar mee in het werkoverleg! Hoe is het met Suzan?
‘Ja, goed alleen………..
Amsterdam, 15-03-2016
