kamalbergman.nl Kort verhaal Theater van de kleine geest.

Theater van de kleine geest.

Sinds mensenheugenis bepalen we onze grenzen. We werpen blokkades op en beschermen de grond waaruit we onze bronnen omzetten in bijvoorbeeld groente. Achter de grenzen is het goed toeven en zijn we veilig in onze hutjes. Duitsland, Belgie en de zee waken over onze grens en alles wat daar binnen gebeurd is Nederland. Juist daar, in die heterogene zone, worden dagelijks  grenzen bruut of brutaal overschreden. Bewust of onbewust zijn het de “sociale grenzen” die de demarcatie doen vervagen.

Het is duidelijk dat achter Arnhem, Enschede of Hulst een ander land begint met een duidelijke scheiding. Zo is dat nu eenmaal bepaald. Het is niet in beton gegoten en veranderd waar nodig, dat heeft bestuursgeschiedenis bewezen of wordt nu pijnlijk zichtbaar maar een paar honderd kilometer ten oosten van ons. Niet duidelijk zijn onze “sociale grenzen. Voor, op of over die grens is dagelijks een merkwaardig schouwspel te ontdekken. Twitter, facebook en andere sociale media als het theater van retorica!

Naast  het masturberen voor een ander via een webcam wordt via sociale media een hoop stront de “ether” in geworpen. Beledigingen en racistische opmerkingen zijn aan de orde van de dag. Dit gebeurd zeer regelmatig op een manier die ver onder of ver boven de grens zit. Schaamteloos en zonder respect voor een ander. Men doet maar wat! Vaak dom en buitensporig. Een redelijke opinie of uitgangspunt verandert in gezwets en raakt kant nog wal.

Ik erger me daar aan. Niet in de zin dat ik er wakker van lig en dat ik om de zoveel tijd aan deze uitspattingen denk. In feite is het mijn middel om op het toilet de tijd door te komen. Je lichaam onttrekt het goede van het slechte en het afval ontdoe je met je gat hangend boven een kleine stortplaats. Je eigen kleine afvalverwerkingcomplex. Veel reacties van mensen op mensen via de sociale media werken zeer laxerend.

Internet een onuitputtelijke bron van informatie, communicatie en delen van meningen en cultuur. Fantastisch en voor goed gebruik mogelijk. Er wordt gescheiden en gedeeld en er wordt gewikt en gewogen. Creativiteit heeft nog nooit zoveel mensen bereikt en geïnspireerd. De tegenpool vervuilt en stort hun afval meedogenloos en zonder enig vernuft op het web. Een droge koek waar alle smaak uit is. Je stinkende muis achter de koelkast. De kleine geest heeft zijn/haar podium gevonden. De grens lijkt te vervagen. Zum Kotzen.  

Leave a Reply

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Related Post

Vette pechVette pech

Natuurlijk, laat dan gelijk al het vuil van de wereld over me heen storten. Laat me tot diep in de klei zakken. Het liefst helemaal onder als het even kan.

28m2/72m228m2/72m2

In het hoofd wel, maar de uitvoering komt er gewoon niet. Zo kan ik dus wel een mail schrijven, maar niet op enter drukken. Wel de mail, maar niet die