De dragelijke zwaarte van Nederland

De dragelijke zwaarte van Nederland

In kitsch leven is nog niet het ergste dat er is. Barbie met haar nieuwe “nieuwe borsten” in dat zoveelste nietszeggende programma. Een der voorbeelden die ons dragelijke zwaarte wat lichter maakt. Niet, de zoveelste kutten springen door het ijs. Niet, de kijkcijfers die de pan uitspringen bij een of ander kijkcijfer kanon van een van der RTL’s. Nee dat allemaal niet. Wat dan wel?

Wat maakt het dan dragelijk vraagt u zich af? Wat maakt deze zwarte, nog veel te rijke periode in Neerlands nieuwe hoop, dan zo dragelijk? De nieuwe paus? De eeuwige bescherming van familie en materiaal? Vasthouden aan verloren waarden of het herrijzen van nieuwe inzichten. Laat dat normbesef maar achterwege. Normbesef, ha!

Ties, onze 6 jarige pedofiel heeft wel zo iets verschrikkelijks gedaan. Bloeden zal die, volgens vele ouders, die jankend hun kind op staan te wachten, omdat er weer een “on the loose” is. Een jochie heeft verschrikkelijke dingen gedaan met medeleerlingen. Geholpen en wel, recidiveerde hij toch. Hij deed het weer. Schaamte. Direct was er reactie der maatschappij. Ouders werden bedreigd, opa kan het niet meer aan en verhuizen zat er niet in. De verkoop van huizen gaat immers niet zo snel meer. Dus je kunt niet zomaar weg. Ouders die in de nacht de tuin omver trappen en met grote helverlichte spandoeken de familie naar verre oorden wenst. Zo gaan wij met die zwaarte om. We wuiven schaamteloze, gewetenloze criminelen de weg naar een ander kamp. Begrijpen, echter, willen we ze niet, of niet meer.  Praten kunnen we niet.

Deze vriendelijk ogende paus kan een nieuwe start maken. In vele landen wordt de rotzooi duidelijk die gefrustiedustie priesters in duizenden hoofden heeft achtergelaten. Ties hoort daar ook een beetje bij. Die gesammt gedachte is weer volledig uit de bocht gevlogen. Als ik zou hebben gelezen dat de omringende ouders hulp hadden geboden. Het jochie in een bepaalde bescherming hadden genomen. Zou ik dat dan nog hebben gelezen in de krant? Overal en elke dag wordt er wel doktertje gespeeld. Soms door echte dokters, die in Duitsland niets verkeerd gedaan hebben, en soms onschuldige friemelpiemel praktijken. Of iets minder onschuldig, maar volwassenen staan er bij te klappertanden alsof het in april nog steeds -23 graden is. Apriltje zoet, weer een witte hoed.

Zwaarte. We houden onze hoop op een regering dat haar best doet het schip enigszins vaarbaar te houden. Of gelooft u daar niet meer in? Is het echt zo ongefundeerd wat u over onze leiders denkt? U houdt de hand op de knip en schreeuwt van vele zijlijnen dat het niet verder kan. In hoeverre helpt u  daaraan mee? Waar brengt de toekomst ons. Marketeers spelen handig in op deze crisis. Niets zo verkoopbaar als een gekrengd angstige meute. Waarom nu wel de handen op de knip?

Wat maakt het dan dragelijk deze zwaarte? Een gesprek met een vreemde in de tram? Eeuwige optimisten die de zon altijd zien schijnen? Wat zorgt er nu voor dat deze “zware periode” dragelijk wordt? Is er wel een zware periode? Zijn wij zo ver de lucht in gegroeid dat we nu eindelijk eens met een verfomfaaid gezicht op de keien zijn gekletterd? Wat een vragen in deze periode.  Wat vraagt u zich af?

(Niet te vaak doen.) Ik wil u achterlaten met een schitterend gezegde: Grote mensen spreken over ideeën  middelgrote over gebeurtenissen, kleine over mensen.