Toeeet, tttttoeet…….
“Met Badgast, waarmee kan ik u van dienst zijn?”
“Hallo, u spreekt met heer Laatzichnaaien, mijn vraag is hoe het komt dat u een soort belasting kan verhogen met honderdendrieendertig procent?”
“Sorry, wat bedoelt u, meneer Ulaatzichnaaien?”
“Ik bedoel, hoe kan het zijn dat u meneer Laatzichnaaien naait zonder een kus of tongzoen uit te delen?”
Meneer , ik begrijp nog steeds niet hoe u zich laat naaien!”
“Jongebadgast, zal ik dat eens voor u uit de doeken doen? Ik, die zichlaatnaaien, laat zich niet zomaar naaien. Toch kom ik er vandaag achter dat ik, die zichnietlaatnaaien, genaaid ben. Niet zachtzinnig, niet dat – slap en lafjes half tegen “aanhang”naaien – , oh nee, echt naaien!
Zo kan het best zijn dat ik, in alle informatie die we dit jaar door onze digitale en fysieke mailbox hebben gekregen, een “stukje informatie”, ben verloren. Of vergeten. En ik Meneer Laatzichnaaien, is meestal zeer zorgvuldig als het om dat soort informatie gaat. Nee, geen naaireclame en nee geen ongeadresseerde nonsens. Ik moet dus iets over het hoofd hebben gezien. En dat over het hoofd is nu precies wat ik hier op uw factuur zie staan.”
‘Wat bedoelt u, vraagt heer Badgast zeer ingetogen?”
“Wat ik bedoel is dat het bedrag, dat ik hier zie staan, ongeveer honderddrieëndertig procent meer is dan dezelfde factuur die we vorig hebben mogen ontvangen.” Honderddrieëndertig procent, in gewone mensentaal, is van honderdvijftig naar driehonderd en achtenveertig keiharde pegels. Ik kijk niet op een procentje meer of minder.” En dat voor dezelfde geleverde diensten.” (let op met zo een laatste zin kan u wederom genaaid worden)
“Uw antwoord: Dat komt omdat eerst de gemeente deze gelden inden. Wij moeten dat nu doen. Schade inhalen die de gemeente niet heeft durven innen. Of heeft vergeten te innen in de afgelopen jaren. Er veel te weinig voor heeft gerekend en dat wordt nu in een keer ingehaald, daarom is uw factuur nu twee maal zo hoog.”
“Dan vraag ik daarop het volgende: Heb ik een kontgat midden in mijn gezicht?
“Sorry, heer Badgast, maar als u meneer Laatzichnaaien naait, wil ik u wel aan kunnen kijken”. En dan vraag ik daarop het volgende: Mag ik er aub een zoen bij? Een kleine natte zoen. Om de zaak te blussen en de boel te vergeten. Hierop zou ik gelijk mijn portemonnee pakken en het het hele rataplan betalen. Tuurlijk betaal ik mee aan zaken die jaren vergeten zijn. Ik vaar immers al drie jaar.”
De eerste zonnestralen over de boot. De grachten glimmen als nooit eerder in de afgelopen vierhonderd jaar. Er zijn immers vierhonderd jaren grachten en dat is feest. Maar wie betaalt dat? De Koning moet zijn miljoenen sloepje ook uit de kast halen. En wie betaalt dat?
Juist, een ieder die zich laat naaien!
