Real poëzie
Vrij op Knausgård: We hebben het lichaam verlaten, alles is scherm.
Wij zijn ons scherm geworden
Wij
De oogleden wennen nog maar net aan het fabuleuze ochtendlicht,
Een waar feest voor het leven, de nocturne die slapen gaat en voor het gezicht.
De vingertoppen, die als eerst het scherm raken, het elektronische licht, springt op,
Weer blij te mogen dienen, te mogen werken voor de mens, voor de dagelijkse Pop.
Wij zijn
Er is geen arm, die over een schouder of borst wordt gedrapeerd,
Zonder eerst te kijken op je sociaal media,
Geen vriendelijke kus of begroeting, geen opwindende woordjes, niks gebraseerd,
Eerst dat nieuws en die likes van een of ander, waar blijft de ethica?
Wij zijn ons
Vast in dat vierkantje doosje, je brein overgenomen,
Meningen, opinies en percepties, alles valt in het niets in die onuitputtelijke ruit,
Van elektronisch vernuft, directe nabijheid en nieuwsgierige aanlokkelijke intrappertjes
Van klein snel geluk in een handomdraai en meerdere boosters op een dag.
Wij zijn ons scherm
Dat scherm is direct het mooiste en het lelijkste wat ons overkwam,
Toen iemand het vrijgaf wist bijna niemand wat te doen,
En nu, schreeuwende huilers en huilende schreeuwers,
Van sharing en caring tot aan de mooiste initiatieven en miljoenen geporden.
Wij zijn ons scherm geworden
Dat wat nu kan worden beschreven als de BiG Bam,
De digitale revolutie, die ons alles samenbracht; Mo, Mulan, Karin en Koen.
Van de wakkere mens tot aan eeuwige geeuwers,
Allemaal zijn WiJ oNs SchErM GeWorDen!
