Kun jij alle artiesten en titels eruit halen?
Soms gebruik ik directe vertalingen en soms vertaal ik sommige stukken in de tekst om het te hechten en meer Nederlands te maken. Aan jou de schone, lastige taak, als je wil, om alle artiesten en de titels te vinden.
Het is niet makkelijk en ik gebruik niet alleen clichés. Van blues, naar pop, naar rock, naar funk, etc. Humor, zoals altijd incluis.
Veel zoekplezier! En rooie oortjes…
P.s.
Het kan zijn dat je oudere artiesten vindt, die de muziek hebben geschreven; dit reken ik uiteraard goed, ook een goede cover schaar ik daaronder. Succes!
Bij Mathilda willen zijn! Deel 1. Over leven, liefde, seks en de dood.
Samen zijn
Dit is toch wel leven, hóór! 😊
“Oké Mathilda, wie ben ik om daartegen te zijn? Je weet dat ik de zeven zeeën wel drie keer heb overgevaren. En weet je Mathilda, iedereen zoekt wel naar iets. Het is nog erger zelfs. Je weet ook dat sommigen je willen gebruiken, dat sommigen juist willen worden gebruikt en dat sommigen zelfs mishandeld willen worden en sommigen zelfs door jou willen worden mishandeld.”
“Ach Mo, je weet wat ze altijd zeggen: Doe wat je moet doen. Ik zeg altijd doe wat goed voor je is. Zij zeggen, snel, doe het dan voor succes. Ik denk dat je juist moet doen wat je hart het minst pijn doet. Volg toch je hart, direct vanaf het begin, trek ons niet uit elkaar, Mo.”
“Lieve Mathilda, maar je weet toch hoe dit gaat? Anderen. Altijd maar die anderen. Al mijn vrienden rijden Porches en ik probeer mijn fouten te herstellen, dat weet je. Ik heb altijd gewerkt en dat zonder de hulp van diezelfde vrienden. Oh God, waarom koop je mij geen Mercedes, man! Kom op nou, Mathilda!”
“Uitdagende Mo, zij hebben letterlijk het paradijs platgewalst en er parkeerplaatsen neergezet, met zo’n rosé hotel, weet je wel en een boetiek en natuurlijk een swingende dancing. Het gaat toch altijd hetzelfde. Je weet pas echt wat je gehad hebt als het weg is. Wat heb je nou echt aan ze?”
“Inspirerende Mathilda, ik wil mij in ieder geval nooit meer voelen zoals ik op die dag deed. Neem mij mee naar de plek waarvan ik houd, neem mij echt helemaal mee. Ik zeg je alleen dat ik mij nooit meer zo wil voelen als op die dag, die verschrikkelijke dag. Snap je dat, Mathilda? Snap je dat?”
“Bewonderenswaardige Mo, hoe kon het leven van een man, zoals jij bent, in handen liggen van een gek, een verwarde. Ik zag je; gevangen, geketend. Ik kon het niet helpen, maar ik heb nog nooit zo’n plaatsvervangende schaamte gevoeld voor een land, zoals nu. Een land waarin gerechtigheid als een spel wordt gezien.”
“Waarachtige Mathilda, dat jij zoveel tijd in mij steekt is bewonderenswaardig. Ik zoek alleen wat geluk. Maar het lijkt erop dat er alleen eenzaamheid te vinden is. Hoe ik ook beweeg. Ik kan naar links of rechts springen of omhoog of achter mij kijken, maar veel gaat het denk ik niet doen. Ben ik, verloren?”
“Getormenteerde Mo, je lijkt wel te branden, branden in een vlam. Ik weet stiekem haar naam wel, hoor. Je kan proberen haar hele tempel kapot te maken, maar je weet dat ze hem zo weer opbouwt en weer controle over je zal krijgen. Waarom kwel je jij jezelf zo?”
“Altijd, meelevende Mathilda, zullen we dit even laten rusten en overgaan op iets anders. Ik krijg hoofdpijn op deze manier. Je aanwezigheid doet mij goed, maar God wat kan het soms zwaar worden. Je geloof is zo sterk, maar je wil altijd bewijs. Zelfs toen je haar in de hottub op het dak zag, toen haar schoonheid je als een golf overspoelde, je voelde alsof zij je vastbond aan een keukentafel, zij jouw kroon omver stootte, dat ze je direct knipte en schoor en dat ze je naar God hunkeren liet: Halleluja. Welkom jaloezie. Laat het rusten, voor nu, aub.”
“Gebroken Mo, waarom haak je altijd af als het lastig wordt? Waar blijf jij in dit verhaal? Altijd als de mannen op het schaakbord opstaan en vertellen waar je heen moet gaan, vooral als je net en een of andere paddo genomen hebt en je hersenen wat anders in frequentie zijn kan je naar Alice gaan. Zij weet het wel. Zij weet het wel, denk je.”
“Nieuwsgierige Mathilda, laat de trompet horen en sla op de drum. Ik zal wachten tot het oordeel over mij geveld wordt. Ik weet dat haar geest daar beneden is. Ik hoor haar huilen en het tandengeknars. Vlammen van de hel likken aan mij voeten. In de schaduw van het bos voel ik de hitte. Wat moet ik doen? Maar stop aub?”
“Eloquente Mo, straf jezelf niet, aub. De tijd kan je naar beneden trekken, ze kan je knieën buigen, tijd kan je hart breken, ze kan je om vergeving laten smeken. Het kan hard zijn, Mo!”
“Mathilda stop aub, je brokkelt mij langzaam af. Maar wil je geloven als ik je het volgende vertel: je bent de koningin van mijn dromen. Maar alsjeblieft bedrieg mij niet als ik jou pijn doe, het is altijd anders dan dat het eruit ziet. Luister. Luister. Hoor je mijn liefdeskakafonie dan niet?”
“Johnny? Wat doe jij hier?”
“Ja, wat doe jij, hier, alles goed?”
“De boel veranderen natuurlijk; opschudden. Laat mij jullie eens yeah horen roepen; voor een keer. En aub, geen grenzen, we gaan de hemel raken. Er is geen vallei te diep en geen berg te hoog, dat weet je toch? Geen, geen grenzen, ik zal onze strijd nooit opgeven. We doen wat we willen en we doen met trots. En hoe is het hier?”
“Onhandige Mo, wat denk je nou, dat ik je in een depressie laat belanden? Dat ik je zomaar opgeef aan je eigen nukken? Je weet toch dat ik de regenboog hoog in het firmament wil zien. Ik wil ons op een vogel weg zien vliegen en dan hoop ik dat je weer kunt lachen; elke dag en nacht. Laat mij die regenboog hoog in de lucht zien en ons op zo’n vogel weg zien vliegen en jou elke dag en nacht zie lachen. Kom op, man!”
“Johnny, man. Fijn man, maar maak me wakker als alles over is. Als ik nog wijzer ben en wat ouder geworden. Ik ben al een hele tijd bezig mijzelf te vinden, terwijl ik niet eens wist dat ik verloren was. Mathilda heeft mij dat net drie uur in mijn oor gezoempraat! Kut, gewoon!”
“Mo, ik…”
“Johnny, aub, stil, luister godverdomme eens een keer. Ik kan echt niets herinneren. Ik kan niet zeggen of dat wat er gebeurd is waar is of dat het een droom is. Heel diep vanbinnen voel ik behoefte om keihard te schreeuwen, maar de verschrikkelijke stilte stopt mij. En nu, zelfs, als deze interne oorlog klaar met mij is, kan ik niks meer zien. Zelfs niet, dat er niks van mij over is, Johnny. De fundamentele aard is weg en alleen de pijn blijft over.”
“Mathilde, Mo, kom op, niet zo somber, aub! Jullie hebben gebeld? Stop met bellen, stop met bellen, ik wil daar niet over denken. Ik heb mijn hoofd en hart juist op de emotiedansvloer. Stop dan met bellen, stop met bellen. Ik wil niet meer praten nu, als jullie zo doorgaan. Ik kom hier omdat jullie mij twee uur geleden gebeld hebben. En nu?”
“Johnny, wees voor een keer eens goed en luister eens wat beter. Je weet dat zijn moeder hem ooit gezegd heeft dat hij het alleen moest doen en dat hij dan een man zou worden. Dat hij leider zou worden van een oude club, waar veel mensen naar toe zouden gaan; zelfs van kilometers ver en dat ze hem zouden horen preken totdat de zon onderging. Zijn naam zou zelfs in Neonletters op de muur komen. Johnny, goedenacht.”
“Johnny, ik wil je sympathie niet. Zelfs de asielzoekers zeggen dat de straten nu niet sterk genoeg zijn om dromen te ontvangen. De systematische zoektocht om duivels te vangen en slechte geesten, die herinneringen verkopen. Ze willen allemaal een gedeelte van de reuring. Ik ga, als walsende Mo, geen stress, geen stress, Johnny.”
“Echt waar, gaan jullie dat doen? Ik kom hier dus speciaal voor jullie heen en moet dan deze bagger aanhoren. Luister: emancipeer jullie nu eens van jullie mentale slavernij (tot slaaf gemaakte geest). Niemand anders dan onszelf kan diezelfde mindset vrijlaten. Wees aub niet bang voor atomische energie. Echt, kom op, echt niemand kan de tijd stoppen. Hoelang zullen ze onze voorbeelden kapot maken, terwijl wij aan de zijkant staan en kijken, Mo, Mathilde? Ach ja, sommigen zeggen dat het “een onderdeel is van”, we zouden het spel helemaal af moeten maken. Nee, Mathilde, nee Mo, zo werkt deze draaiende wereld niet altijd.”
“Johnny, jij fijne vent, geef mij een signaal en dan laat ik jou mijn plan zien. Vertel, waarom zie je er zo verdrietig uit? Ik dacht dat ik degene was met zoveel ongeluk. Tijd gaat voorbij als korrels zand, man, Kom op, plaats jouw toekomst in mijn handen, aub. Wie helpt wie nu, eigenlijk?”
“Johnny, ik hoor dit nu aan en denk alleen maar wat voor fijne je vent bent. Ik zie groene bomen, en, ja ook, rode rozen, ik zie letterlijk het groeiproces voor mij en voor jou. Het enige wat ik nu kan denken is dat we toch, eigenlijk, een schitterende wereld hebben, Johnny, Mo?
“Hey vriend, ik waarschuw je, doe het uit! Hij is een geest, hij is een God, hij is een man een goeroe, en jij een microscopische nietsnut in een plan dat toch al gedoemd is te mislukken, helemaal gecreëerd en gedirigeerd door zijn rechterhand. Wat denk je wel niet?”
“Mo, ik ben echt het slechts in wat ik het beste doe, hè? En doordat ik deze gift heb voel ik mij gezegend, onze groep is er altijd al geweest en wij, met ons drieën, zullen er tot het einde zijn.”
Wat een drama!
“Jullie schatten, ik zou, ik zou echt willen zwemmen, zoals dolfijnen kunnen zwemmen. Ik dacht, eigenlijk, dat helemaal niks ons bij elkaar houden. Ze hebben ongelijk. We kunnen ze verslaan, echt altijd, dat meen ik, altijd. We kunnen echt eens helden zijn, ook al is het maar voor een dag, jongens.”
Rust
“Jongens, in de deze minutenlange stilte kwam ik mijzelf tegen en dacht: hallo zwartheid, mijn oude vriend, ik was weer terug om met je te spreken, want ergens, in de spelonken van mijn geest, bewoog een bepaalde hersenschim en deze liet zaden na; terwijl ik net wegdroomde. En dat visioen, dat inzicht wortelde in mijn brein en zit er vast; nu nog steeds; maar in het geluid van onze stilte. Zo, dat was even zwaar, zeg, jeetje. Sorry.”
“Heftig allesomvattende Mathilda, droom, droom lekker weg. Er is magie in de lucht. Was dat er net wel, Magie? Ik geloof, ik geloof je wel, maar meer kan ik niet zeggen. Wat kan ik meer dan dat zeggen?”
“Jezus wat kunnen jullie lullen zeg. Iets minder conversatie en iets meer actie, graag. Al deze serieuze shit voldoet niet helemaal aan mijn wensen. Iets meer bijten en minder blaffen, graag. Iets minder vechten iets meer kleur in de het gesprek. En nu de mondjes dicht en jullie hart open en baby’s geef mij wat ik wil. Geef het, nu!”
“Yes, yes eindelijk, ik dacht waar bleef het nou? Als ik dat gevoel krijg, dan wil ik seksuele beterschap, seksuele beterschap is goed voor mij. Het laat mij zo goed voelen, het is een kick. Het helpt om mij geest weer in balans te krijgen en het is natuurlijk goed voor ons. Ik doe alles uit.”
“Wat een onzedelijk spel ben je aan het spelen, om mij zo te laten voelen. Wat een boosaardig ding om te doen, nu droom ik over jou. Wat een ondeugend ding om te zeggen, dit heb jij nog nooit gevoeld. Wat een gemeen ding om te doen, nu moet ik wel over je dromen. Mathilda. Ik zal ook al mijn kleren uittrekken.”
“Het is een lange, lange tijd geleden, yes, sinds ik aan jullie denk. En nu zijn jullie er, ik zeg het nu echt, het is zo duidelijk, om te zien wat we nu gaan doen, alleen jij, oh neem jullie en ik. Drijf het op jongens, kom op!”
“La, la, la la, la, diep in nacht en zoek naar wat plezier. Diep in de nacht en zoen naar de liefde, diep in de nacht en ik zoek naar wat plezier diep in de nacht en zoek naar iemand…naar jullie.”
“Wat zeg je nu allemaal weer, Johnny? Ding ding dong, wtf man, zo kan ik toch niks hier! Shut up.”
“Kom op Mo, ik zweer dat ik je niet zal pesten, ik zal je geen leugens vertellen. Jij hebt toch geen Bijbelse les nodig. Kijk nu alleen in mijn ogen. Ik heb zo lang op je gewacht, hier en daarbuiten in de kou, maar nu kan ik niet meer wachten kerel, ik verlies de controle. Ik wil je seks, nu!”
“Eindelijk, normaal was het alleen maar jou en mij, toiletpapier en smerige apps. Dat was alles om aan ons trekken te komen. Nou lijkt het of alles veranderd is en ik denk dat jij daarvan de schuld moet dragen, lieve Penis ik vind je niet leuk meer.”
“Zeur niet zo, Johnny en doe mee!”
“Nu dat ik hier ben, geen enkele tranen meer. Kom hier, kom hier en je zult geen enkel ding vinden dat je hart gebroken heeft. Het zal je verbazen, niet hier, niet hier!”
Rust
“Jeetje jongens, dat was echt geweldig.”
Inzicht
Hey jij, daar helemaal in je eentje. Zittend naakt bij de telefoon. Wil je mij ook aanraken? Hey jij met je oor tegen de muur, wachtend op iemand die je eindelijk eerst roept. Wil jij mij ook aanraken? Wil jij mij meehelpen deze zwaar last te dragen. Open je hart eens, ik kom thuis.
Je weet dondersgoed wie je bent. Laat ze je niet naar beneden drukken. Probeer de sterren nou eens te raken. Je had een doel, maar niet te veel. Dat komt omdat je de enige bent, ik zal je alles en overdadig geven, maar je geest is een programma. Ik ben het virus. Ik verander het station. Ik zal je drempels ophogen. Ik zal je in een super drone veranderen. Je zal daarna op mijn commando doden. Ik ben dus echt niet verantwoordelijk voor je.
Verlichting
Het spel van het leven is hard om te spelen.
Ik zal het toch uiteindelijk verliezen.
Op en dag leg ik mijn laatste kaart neer.
Dus dit was alles wat ik heb te zeggen!