Bubbeltje Extra Koud
“Heerlijke champagne Frans-Jan.”
“Heerlijk Xavier, niks mis mee. Op welk paard heb jij gewed vandaag?”
“Wat denk je? Heineken natuurlijk, het schiet de lucht in en een nieuw bedrijfje uit Silicon.”
“Toch niet weer iets met botox en siliconenborsten, FJ?”
Na een langdurig proces waarin grond, zon, water, plukken, rijpen, fermenteren, liggen en staan, een zeer belangrijke rol spelen, staat dan voor uw neus een voortreffelijke champagne. Uit de champagnestreek, anders mag je champagne geen champagne noemen. Een echte. Een dure. Een mooie! Met bubbels, veel bubbels. Voor die bubbels is een merkwaardig element nodig. Zuurstof. Maar dan begint het feest het ook echt. De glazen ingeschonken, de millennialhapjes, Generatie X-voer, op tafel en het feest is aan. Met bubbels.
Blijkbaar lijkt er na de tweede gisting niet zoveel aan de hand te zijn. De kurk houdt vele emoties tegen. Het blijft geheimzinnig en vol verrassingen. Soms zien we een keer een bubble die zijn weg door de fles vindt. Een loner. Was er dan toch nog zuurstof in de fles? Maar dan gaat de dop eraf en is het een soesa die zijn weerga niet kent. Elke bubble zoekt zijn weg zo snel mogelijk naar het licht, naar voren en naar boven. Eruit, het wil eruit! Alles moet eruit. Duwen, passeren en manoeuvreren met ellebogenwerk en gescheld als boventoon.
Ogenschijnlijk hebben steeds minder bubbels begrip voor elkaars differenties. Zoveel bubbels, zoveel meningen, zo weinig begrip, geduld, affectie en mededogen. Waar hebben die bubbles dat verstopt? Onder hun kussen, in een kluis, achter de gordijnen, bij oma in het bejaardentehuis achter een vetplant? Die verschillen maken de cava juist zo kleurrijk!
“De fles had dicht moeten blijven en eeuwig blijven rijpen. Liggend, ergens in het donker in een grot op vijfendertig meter diepte. Zonder bubbels, als één vloeiende massa, waarin miljoenen organismen elkaar versterken en verbeteren, corrigeren en kopiëren, zodat, na verloop van tijd, de kurk er vanzelf uit zou vallen en Elpis, uit Pandora’s doos, die eeuwenlang buiten de fles moest leven, eindelijk echt grip op ons kreeg.”
“Wat een gelul Frans-Jan, nieuwe fles? Met je hoop!”