De lage landen
Met de vette schreeuw, vanaf het dak van McDonald’s in Almelo, “Meer of minder Marokkanen” is, na jarenlang geschreeuw, van een zeer bekende politicus, eindelijk een evenwichtig tegengeluid te horen, in de vorm van een goede grap en een verstandig publiek. Althans dat hoop ik.
In de afgelopen jaren zijn we in Nederland ook niet verder kunnen zinken, volgens mij; in de geweldsspiraal, racisme spiraal, discriminatie spiraal, – IKSCHELDOPTWITTERENFACE IEDEREENZIJNBEKVOL – spiraal, politieke spiraal, hebben een aantal van ons Nederlanders zich zeer openhartig, radicaal en heel walgelijk uitgelaten. Van een minder hoogopgeleid, asociaal, empathie loos dier, waarvan er genoeg wonen in Nederland, kun je dat verwachten. Er zijn nu eenmaal mensen met een kapot filtertje. Het wordt wat erger als – de situatie komt wat hoger in de spiraal – het mensen zijn die hoogopgeleid zijn, verstandig lijken te zijn, ogenschijnlijk verstandige medebewoners. Hun walging wordt ook publiekelijk tentoongespreid. Ze vinden het heerlijk vanuit hun stoeltje achter de laptop of computer te vomeren op de digitale weg.
Volgens mij behoort deze voetballer tot de middenmoot van de Nederlandse samenleving. De roep en het antwoord van het publiek kan op geen beter moment komen. Racisme is hot en leeft. ‘Ik racist, natuurlijk niet.’ Gordijnen dicht, computer aan en maar braken met woorden. Het is makkelijk, het is niet direct en soms wel te herleiden naar henzelf. Men kan de computer dichtdoen en de normale vader of moeder uithangen. Genoeg over deze spuwers. Zijn proclamatie, met zijn voetbalteam en het Almeloos publiek, is veelzeggend en kan dienen als opmaat naar een sterk tegengeluid.
Zijn lokroep kwam goed uit de verf. Velen schreeuwden: ‘meer, meer, meer! Daar zit hem de schoonheid van deze uitbarsting van de jonge speler en zijn publiek. Ik geloof nooit dat iedereen zijn woorden repeteerde. Ik geloof dat er een aantal schreeuwers, die zomaar wat schreeuwden, snel een slok bier namen en rondkeken of niemand het had gehoord wat ze riepen. De fraaiheid zit hem in de gigantische meerderheid die wel mee lalde. ‘Meer, meer,….. Een humorvolle tegenaanval tegen een beladen onderwerp; dat kan cynisch, sarcastisch, ironisch en of met een spiegel. In dit geval werkte de spiegel erg goed.
Het zoemen van miljoenen zal altijd nog harder klinken, dan kwetsende, opruiende, voor hoofd stotende, trucjes van een boos en gekwelde minderheid. Minder overgeven, meer vragen stellen, minder schelden, meer nadenken, meer voelen en minder bang zijn, meer of minder…………………
