2024
Op het strand, na het verdwijnen van een fantastische golf die meerdere decennia heeft geduurd, liggen relieken, archetypen open en bloot te wachten op een nieuwe golf. Een golf die al decennia aan het groeien was. De kust is verder verlaten, het is guur en het regent. De grondwet ligt naakt aan ons gepresenteerd en is vanaf boven op de duin te zien. Krachtig, ferm en stevig en diep in het zand geworteld, oogt ze toch wat scheef. Bijna onberoerd, althans er is wel eens wat aan het bouwwerk geknutseld, maar het innerlijke, de ware aard van het beest, is onaangeroerd. Sterk, probaat!
In de verte steekt onderwijs haar hoofd boven de laatste restjes van de laatste golf uit. Achter ons het rechtssysteem dat door vele harde klappen ook wat lijkt te zijn ontdaan. Verschillende sociale instituties torenen nog hoog, maar beschadigd boven het zand uit. Kijk daar, wat dichter tegen de kustlijn aan, het politieke systeem, waaraan duidelijk is te zien dat het door bovenstromen en onderstromen geleidelijk aan is afgekalfd en wat fragiel meedeint op de volgende golven, die onherroepelijk zullen komen.
Daarachter, net achter wetenschap, dat aangevallen wordt door minuscule kleine krabjes, daar achter, fatsoen, racisme en discriminatie, die door het ontbreken van de laatste golf meer en meer worden aangetast door het mulle zand dat door de wielen loopt. Onze normen en waarden, die als plastic tonnen op en neer gaan. Je ziet al onze grootheden, allemaal aangetast door het zoute water dat zij naar binnen lieten.
Vanaf de duin kijken wij naar die fascinerende facetten van een samenleving op drift. De nieuwe golf heeft definitief een intrede gedaan op het strand en dat hebben wij gemerkt. Naast de hoeveelheid puur racisme is ook een soort trots ontstaan. Nederlandse trots, die er al was, maar die nu ook bij iets minder gemarginaliseerde mensen aangewakkerd is. Op zich niks mis mee, maar als dat de stok wordt om verder in te slaan op de oervormen van ons land wordt het lastiger.
De nieuwe golf brengt een aantal flinke koude stromen mee en puin dat uit gezonken schepen komt. Deze zullen wat harder botsen op onze maatschappelijke lichamen en deze nog meer uit het lood laten slaan. Instituties waar wij de afgelopen jaren niet altijd goed mee zijn omgegaan en hebben laten verkwanselen. De politiek, die over hoofden heen keek en te laat en te weinig en te selectief met geluiden van sommige groepen omging.
Wijzelf die ons laten meevaren op emotionele bootjes, die gammel en lek blijken te zijn als het er echt op aankomt. Waarin wij onvoldoende oog hebben voor het grotere schip waarin wij met ons allen zitten. Op zee wordt niemand overboord gegooid, daar moeten wij met elkaar leven. Als daar geen aandacht voor komt, zinken wij met ons allen.
Voordat er een nieuwe, hopelijk wat warmere en beheerstere golf onze kant op komt, moeten wij door deze heen. Hopelijk zullen alle sculpturen niet al te ernstig worden beschadigd.
Maak er samen iets moois van!
