“Kun je mij iets meer vertellen over je terugkerende droom? Begin bij het begin.”
“Ik begon vroeg op een van de eerste treinen die naar Utrecht ging. Ik stap achterin in de trein en loop, zoals ik dat altijd doe, eerst een keer helemaal door trein, zodat ik kan controleren of alles veilig en schoon is. Dan loop ik gestaag terug en vraag onze klanten om hun vervoersbewijs.
“Ik controleerde de eerste kaartjes. De mensen waren nog wat moe. Dan doe ik altijd rustig en kalm. Soms moet ik zelfs wat passagiers wakker maken. In wagon 20143 zaten veel mensen. Bij het binnenkomen riep ik de woorden: Vervoersbewijzen alstublieft? Bij de eerste twee forensen ging het goed, maar de derde sliep nog half. Ineengedoken achter zijn jas met een capuchon over zijn gezicht. Ik hoorde hem slapen. Ik probeerde hem wakker te maken. Na drie pogingen werd hij wakker en begon gelijk te schelden. Ik was verrast en klapte dicht. Na een paar seconden kwam ik weer tot mijzelf en sprak hem op zijn gedrag aan. Dit had ik beter niet kunnen doen. Hij dreigde me met een mes en zei dat hij geen kaartje had en ook niet ging betalen.
Dan wordt de droom troebel. Wat ik weet, is dat we de dader met ons allen bewusteloos sloegen en met een touw aan het plafond van Utrecht Centraal hingen. Met op zijn borst een brief en door de brief en zijn borst een groot mes. Op de brief stond:ik betaal niet voor treinkaartjes. We pakten de dader vast, het bloed liep langs zijn gezicht en we gaven hem een zwiep. Op dat moment kwam de eerste stoet forensen richting de Randstad binnen en zag de overtreder zwaaien.”
“Vertel eens hoe je het nu doet?”
Al een half jaar probeer ik te begrijpen waarom zo een schlemiel niet wil betalen. Het was wennen in het begin en ik haal niet zoveel boetegeld binnen als ik zou moeten. Het klinkt lullig, maar ik ben gaan praten. Ik bleef niet staan en ik veranderde mijn tone of voice niet en ik nam een minder autoritaire houding aan. Waarom betaal je niet? Heb je hulp nodig? Ik bracht boekjes mee om een uitkering aan te vragen en ik maakte de UWV sexy. Ik probeer ze te helpen. Ik ken die mensen in de trein het best, niet de mensen op kantoor.”